Το στίγμα είναι βουτηγμένο στην αδικία και την κακία. Δεν έχει νόημα να σας τρώει αυτό. Συνδεθείτε με άλλες μαμάδες και οικογένειες.
Πριν λίγο καιρό έγινε κάτι που με εξέπληξε. Ένα απόγευμα, έδινα μια ομιλία σε επιχειρηματικό κοινό που δεν είχε καμία σχέση με τη διαταραχή ελλειμματικής προσοχής και υπερκινητικότητας (ΔΕΠΥ ή ΔΕΠ). Η αίθουσα ήταν γεμάτη άνδρες και γυναίκες, συμβούλους, στελέχη, άτομα επιτυχημένα που ήθελαν να ακούσουν τι είχα να πω σχετικά με το πώς να αναδείξεις τον καλύτερο εαυτό των ανθρώπων στον χώρο εργασίας.
Η έκπληξη ήρθε μετά το τέλος της ομιλίας. Παρέμεινα λίγο για να απαντήσω σε ερωτήσεις και να αλληλεπιδράσω με τους ανθρώπους, στους οποίους είχα μόλις μιλήσει, όταν μια γυναίκα με πλησίασε και ρώτησε εάν είχα λίγο χρόνο για να μιλήσουμε κατ’ ιδίαν.
Αποσυρθήκαμε σε μια γωνιά της αίθουσας. Ήταν μια κομψή γυναίκα γύρω στα 50. Με κοίταξε στα μάτια και ρώτησε «Με θυμάστε; Με διαγνώσατε με ΔΕΠ πριν από πολύ καιρό. Αλλάξατε τη ζωή μου και θα ήθελα να σας ευχαριστήσω γι’ αυτό.»
Χαμογέλασα και την ευχαρίστησα για τα καλά της λόγια. Αλλά αυτή δεν ήταν η έκπληξη. «Θα ήθελα επίσης να σας πω ότι σας είχα δει σε κάποιο παρκινγκ πριν από χρόνια. Ήθελα να σας πλησιάσω και να σας ευχαριστήσω και τότε, αλλά αποφάσισα να μην το κάνω, σε περίπτωση που κάποιος σας αναγνώριζε και ίσως συνέδεε τις πληροφορίες και έφτανε στο συμπέρασμα ότι εγώ είχα ΔΕΠ. Τρομερό δεν είναι αυτό;»
«Όχι, δεν είναι καθόλου τρομερό, αλλά είναι κρίμα. Θα πρέπει όλοι να ενώσουμε τις δυνάμεις μας και να πατάξουμε το στίγμα, ένα άτομο τη φορά.»
Η αλλαγή του τρόπου που σκέφτονται οι άνθρωποι απαιτεί γενιές
Όταν συναντάτε στίγμα, προκατάληψη, αμάθεια ή εξόφθαλμη βαναυσότητα απέναντι στο παιδί σας που έχει ΔΕΠ ή απέναντι σε κάποιο άλλο μέλος της οικογένειας, αυτό πονάει. Είδα έναν πελάτη στο γραφείο μου σήμερα, έναν άνθρωπο με IQ179, ο πατέρας του οποίου του έλεγε κάθε μέρα πόσο χαζός ήταν. Ντρεπόταν για τον γιο του γιατί δυσκολευόταν να διαβάσει και να προσέξει. Τον τιμωρούσε με σκληρούς και απάνθρωπους τρόπους. Αυτός ο άνδρας έγινε δικαστής και υπέροχος πατέρας τριών παιδιών. «Ως εδώ! Τραβάω την κόκκινη γραμμή!», είπε.
Η αλήθεια είναι με το μέρος μας. Η ΔΕΠΥ και η δυσλεξία κρύβουν ταλέντα. Απλά αναλογιστείτε τους εκπληκτικούς και επιτυχημένους ανθρώπους που ζουν με αυτές τις διαταραχές. Αλλά η αλλαγή των κοινωνικών συμπεριφορών απαιτεί να περάσουν γενιές. Σκεφτείτε απλά πόσο καιρό παλεύουμε με τον ρατσισμό.
Διορθώστε τις παρανοήσεις που αφορούν τη ΔΕΠ
Όταν συναντάτε μια μητέρα που δεν γνωρίζει και λέει ότι το παιδί σας κρατάει πίσω τα υπόλοιπα παιδιά της τάξης και θα πρέπει να πάει σε ειδικό σχολείο, ακολουθήστε τη συμβουλή του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ: Συγκρατήστε την πελώρια λαχτάρα σας να τη γδάρετε ζωντανή και καλέστε την για καφέ. Πείτε της: «Από την στιγμή που νιώθεις την ανάγκη να μου δώσεις κάποια συμβουλή, θα ήθελες να πιούμε ένα καφεδάκι και να τα πούμε, ώστε να ακούσει ο ένας την άποψη του άλλου;»
Πρέπει να παλέψουμε για τα παιδιά που βρίσκονται μέσα στις σχολικές τάξεις και δεν γίνονται κατανοητά. Πρέπει να υποστηρίξουμε τους δασκάλους που τα καταλαβαίνουν, αλλά δεν έχουν τους πόρους που χρειάζονται για να βοηθήσουν. Πρέπει να εκπαιδεύσουμε τους παιδίατρους που αναλαμβάνουν τη φαρμακευτική θεραπεία της ΔΕΠΥ. Πολλά μπορείτε να κάνετε για να διοχετεύσετε τον θυμό σας.
Δεν έχει νόημα να τρώγεστε με τα ρούχα σας. Βοηθήστε την κατάσταση σχετιζόμενοι με άλλες μαμάδες και οικογένειες