Όταν πρόκειται για παιδιά με προβλήματα προσοχής, η διαφορά μεταξύ πρώτης και δευτέρας τάξης Δημοτικού είναι καθοριστική λέει μια νέα μελέτη από το Πανεπιστήμιο Duke.

Η μελέτη, η οποία δημοσιεύθηκε πρόσφατα στο Journal of Attention Disorders, επισημαίνει ότι η ηλικία κατά την οποία εμφανίζονται τα προβλήματα προσοχής σηματοδοτεί τη μετέπειτα ακαδημαϊκή εξέλιξη ενός παιδιού .

Όταν τα προβλήματα προκύψουν στην πρώτη τάξη, οι επιδόσεις αυτών των παιδιών διαφέρουν από το μέσο όρο της τάξης για πολλά χρόνια αργότερα. Για παράδειγμα, τα παιδιά αυτά έχουν χαμηλότερες αναγνωστικές ικανότητες από τους συνομηλίκους τους και μετά την πέμπτη τάξη . Οι χαμηλότερες επιδόσεις παρατηρούνται ακόμη και αν τα προβλήματα προσοχής ήταν προσωρινά και εμφανίζονται βελτιωμένα στη συνέχεια.

Αντίθετα, τα παιδιά που ανέπτυξαν προβλήματα συγκέντρωσης από τη δευτέρα τάξη και μετά φάνηκαν να συμβαδίζουν με τους συνομηλίκους τους αργότερα.

Κι άλλες μελέτες έχουν επισημάνει τη σχέση μεταξύ της πρόωρης εμφάνισης των δυσκολιών συγκέντρωσης και της ακαδημαϊκής επίδοσης. Η νέα αυτή μελέτη όμως είναι η πρώτη που προσδιορίζει τις επιπτώσεις της αδυναμίας συγκέντρωσης που εμφανίζεται στην πρώτη τάξη σε σχέση με αυτήν που θα προκύψει μόλις ένα χρόνο αργότερα .

Η έρευνα έγινε από τους ψυχολόγους του Πανεπιστημίου Duke, David Rabiner, Madeline Carrig και Kenneth Dodge. Στηρίζεται σε δεδομένα από το Fast Track Project , μια διαχρονική μελέτη της εξέλιξης των προβλημάτων συμπεριφοράς που έγινε σε 891 άτομα και σε τέσσερις διαφορετικές ηλικίες από το νηπιαγωγείο μέχρι την ενηλικίωση. Η μελέτη για τα προβλήματα προσοχής εστιάζει στις επιδόσεις ενός επιμέρους δείγματος 386 παιδιών στην ανάγνωση και στα μαθηματικά ανά τάξη και συγκεκριμένα πριν και μετά την πρώτη καθώς και μετά από την πέμπτη τάξη.

«Tα αποτελέσματα δείχνουν ότι η πρώτη τάξη παίζει αποφασιστικό ρόλο στην ακαδημαϊκή εξέλιξη του παιδιού» είπε ο Rabiner . «Τα παιδιά που πάσχουν από προβλήματα προσοχής στην πρώτη τάξη δεν αποκτούν βασικές δεξιότητες, με αποτέλεσμα οι επιδόσεις τους να υστερούν στα μετέπειτα χρόνια».

«Δεν έχουν ΔΕΠΥ φυσικά όλα τα παιδιά της πρώτης δημοτικού που έχουν προβλήματα συγκέντρωσης στο σχολείο» είπε ο Rabiner και πρόσθεσε . «Ανεξάρτητα όμως από το αν έχουν διαγνώσιμη ΔΕΠΥ ή όχι , είναι σημαντικό να υποστηριχτούν και να βοηθηθούν κατά την έναρξη της ακαδημαϊκής τους σταδιοδρομίας , όταν οικοδομούνται οι πρώτες βασικές δεξιότητες».

«Αν μείνουν αβοήθητα, ακόμα κι αν ξεπεράσουν τα προβλήματα προσοχής τους , θα συνεχίσουν να αγωνίζονται στο σχολείο», συνέχισε ο Rabiner. «Γι αυτό, όσο νωρίτερα εντοπίσουμε τα παιδιά με προβλήματα προσοχής στην τάξη και παρέμβουμε για να τα βοηθήσουμε , τόσο το καλύτερο».

Η μελέτη εστιάζει στην πρώτη και δευτέρα Δημοτικού, αλλά ο Rabiner σημειώνει ότι θα ήταν καλό, σε μελλοντική έρευνα, να συμπεριληφθούν και τα νηπιαγωγεία. Τα δεδομένα για τη συγκεκριμένη μελέτη άρχισαν να συλλέγονται στις αρχές του 1990, εποχή που το νηπιαγωγείο εθεωρείτο ότι δεν έπαιζε ρόλο στην ακαδημαϊκή εξέλιξη του παιδιού.

Η έρευνα αυτή χρηματοδοτήθηκε από το National Institute of Mental Health (NIMH), National Institute on Drug Abuse και το Υπουργείο Παιδείας των ΗΠΑ.

Πηγή: DukeTODAY

Απόδοση στα Ελληνικά: Ελένη Τσαμούρα, Εκπαιδευτικός