Ο καθηγητής Michael Fitzgerald, MD, του Trinity College του Δουβλίνου μελέτησε τις ζωές επιφανών ατόμων, γνωστών στην ανθρωπότητα για τα επιτεύγματα τους, όπως ο Thomas Edison, ο Kurt Cobain, ο Oscar Wilde, ο Lord Byron, ο Jules Verne, ο Che Guevara, ο James Dean, ο Clark Gable, ο Pablo Picasso, ο Mark Twain και ο Sir Walter Raleigh. Με βάση τα ευρήματα της έρευνάς του, ο καθηγητής πιστεύει ότι όλα αυτά τα επιτυχημένα άτομα είχαν ΔΕΠΥ ή παρουσίαζαν συμπτώματα ΔΕΠΥ.

Σύμφωνα με τις απόψεις του καθηγητή, «τα ίδια γονίδια που ενέχονται στη ΔΕΠΥ, μπορεί επίσης να συνδέονται και με γονίδια υπεύθυνα για τον έλεγχο ριψοκίνδυνης συμπεριφοράς. Κι ενώ αυτή η παρόρμηση αψήφησης του κινδύνου, που χαρακτηρίζει τα άτομα με ΔΕΠΥ, μπορεί να αποβεί προβληματική, ακόμη και αυτοκαταστροφική (κατά περίπτωση μπορεί να οδηγήσει το άτομο σε παραβατικότητα, εθισμό ή έγκλημα), μπορεί επίσης και να λειτουργήσει αντίθετα, οδηγώντας σε ανατροπές στους τομείς της τέχνης, της επιστήμης και της έρευνας. Τα άτομα με ΔΕΠΥ έχουν συμπτώματα απροσεξίας, αλλά συχνά έχουν την ικανότητα να εστιάζουν υπερβολικά σε συγκεκριμένους τομείς που τους ενδιαφέρουν ιδιαίτερα. Σίγουρα, η ΔΕΠΥ δεν αποτελεί « εγγύηση ιδιοφυίας», αλλά ο ρυθμός της δουλειάς που παράγεται, όταν τα άτομα αυτά αφοσιώνονται σε ό, τι κάνουν, μπορεί να κάνει τη δημιουργική ιδιοφυία να ανθίσει».

«Παραδείγματος χάριν, ο Kurt Cobain, που έπαιρνε για την υπερκινητικότητα το φάρμακο Ritalin ως παιδί , έχει μια εντυπωσιακή ικανότητα να γράφει μουσική».

Η έρευνα του καθηγητή Fitzgerald καταδεικνύει τη ΔΕΠΥ ως επαναληπτικό παράγοντα στη δημιουργική ιδιοφυΐα πολλών ιστορικών προσωπικοτήτων. Ο ίδιος λέει: «Η καλύτερη απόδειξη που έχουμε είναι ο Λόρδος Βύρων, καθώς όλα τα στοιχεία συνηγορούν στο ότι είχε ΔΕΠΥ. Είχε μια πολυτάραχη ζωή, πολλούς μπελάδες στο σχολείο αλλά και στην ενήλικη ζωή, που τελικά τον ανάγκασαν να εγκαταλείψει τη χώρα του. Ήταν όμως και ο μεγαλύτερος λυρικός ποιητής στην αγγλική γλώσσα».

«Το ίδιο και ο Sir Walter Raleigh. Ήταν απερίσκεπτος χαρακτήρας. Αλλά η ακόρεστη αναζήτηση νέων, ριψοκίνδυνων διεγέρσεων τον έκανε ένα διάσημο πολεμιστή, ποιητή, τυχοδιώκτη, διανοούμενο, και εξερευνητή».

«Τη ΔΕΠΥ τη συνοδεύει, αναμφίβολα, έντονος στιγματισμός γιατί οι άνθρωποι έχουν την τάση να επικεντρώνονται στα αρνητικά στοιχεία της διαταραχής. Αυτό όμως μπορεί να αντισταθμιστεί, αν έχουμε κατά νου ότι η ΔΕΠΥ μπορεί, κάτω από κατάλληλες συνθήκες, να εξελιχθεί σε λίπασμα που θα βοηθήσει το σπόρο του αναξιοποίητου δυναμικού ενός ανθρώπου να αναπτυχθεί.»

Rick Nauert, PhD, Senior News Editor
Αναθεώρηση:John M. Grohol, Psy.D.

Πηγή: PsychCentral

Απόδοση στα Ελληνικά: Σοφία Αρώνη, Υφηγήτρια Παιδιατρικής